Bij de omroep is “serieuze muziek” de officiële benaming van klassieke muziek. En dat is niet zo vreemd, als je kijkt naar het programma van Musica Vocale  van de afgelopen jaren.
Zo zong Musica Vocale het Requiem van Schnittke, Vigilia van Rautavaara, en een programma over leven en dood met muziek van Max Reger, Johannes Brahms en Hugo Wolf. Vervolgens stond het indrukwekkende Figure Humaine van Poulenc op het programma, en niet te vergeten Bach’s Hohe Messe. Allemaal heel serieuze muziek.
Daarom is het nu hoog tijd voor iets luchtigs, een knipoog!

Die knipoog vindt u in vele variaties terug in het najaarsprogramma van Musica Vocale: Guilty Pleasures. Het is een programma vol koorjuweeltjes.
Zeldzame juweeltjes wel te verstaan, omdat ze weinig tot nooit worden uitgevoerd. Dit vaak om de simpele reden dat ze in geen enkel programma passen. Of omdat het eigenlijk geen koorwerken zijn. Of omdat ze misschien toch wel een beetje kitsch zijn.

Op de lessenaar staan onder meer de heerlijk luchtige Liebeslieder-Walzer van Johannes Brahms met 4-handige pianobegeleiding. Ook worden 2 orkestliederen van Mahler uitgevoerd in koorbewerkingen van Clytus Gottwald: het prachtige Ich bin der Welt abhanden gekommen (uit de Rückert-lieder) en het hemelse Urlicht (“O Röslein rot” uit Des Knaben Wunderhorn) – toegegeven: ook best serieuze kost! En daarnaast hoort u de cantate Dyptichon van de Oekraïense componist Silvestrov, een etherisch werk vol verstilling, waarin het aardse aan het hemelse raakt.

Vrij “guilty” is ook de Song for Athene van de Engelse componist John Tavener (niet te verwarren met de renaissance-componist Taverner), muziek die gezongen werd tijdens de uitvaartmis van Lady Diana. De muziek heeft geen tijd, de tijd staat stil, en de muziek klinkt als een vertraagd renaissance motet, maar toch ook weer niet. Het is en blijft hedendaagse muziek.

Maar het meest “guilty” werk dat Musica zal uitvoeren is misschien wel Long Road van de Letse componist Ešenvalds. Het werk klinkt zoet als suikerwerk, maar de muziek is gekruid met onverwachte klanken die het zo fascinerend maken, dat wij u dit stuk niet willen onthouden.

Informatie

Musica Vocale o.l.v. Rob Vermeulen
m.m.v. Marian Bolt & Carl van Reenen – piano

15 oktober 20:15u, Grote Kerk Wageningen, Markt
16 oktober 15:15u, De Ontmoeting Bennekom, Emmalaan 1

Toegangsprijs aan de deur € 17,50 / voorverkoop € 15 / studenten € 12,50

Martinikerk Doesburg

Max Reger: 1873-1916

Musica Vocale o.l.v. Rob Vermeulen
m.m.v. Erwin Wiersinga – orgel

Op 11 mei 2016 is het exact 100 jaar geleden dat de Duitse componist Max Reger overleed (1873-1916). Die dag organiseert de Stichting Doesburgse Muziekcultuur (Stidomu) in de Martinikerk in Doesburg een Reger-herdenking. Natuurlijk zal het grote Walcker-orgel worden bespeeld: dit orgel is bij uitstek geschikt om muziek uit de Duitse hoogromatiek op uit te voeren. Bijvoorbeeld muziek van Max Reger. De organist is Erwin Wiersinga.

Tijdens dit concert voert Musica Vocale onder meer het opus ultimus uit van Max Reger, zijn Lateinisches Requiem opus 145a (Musica zong al eerder zijn andere Requiem “Seele vergiss sie nicht” op tekst van Friedrich Hebbel). Dit Requiem op Latijnse tekst is een van de laatste werken van Reger’s hand. Hij heeft het nooit afgemaakt.

Dit Latijnse Requiem is een imposant werk, in grootsheid vergelijkbaar met Bach’s Hohe Messe, dat Reger oorspronkelijk schreef voor koor, solisten, orgel en groot orkest. Musica zal het uitvoeren met orgelbegeleiding, maar ook deze versie is nog altijd magnifiek en aangrijpend.

In 1914, na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, begon Reger aan het schrijven van een Requiem. Eigenlijk wilde hij een requiem op Duitse tekst, maar dat werd hem afgeraden: dat zou te veel geassocieerd worden met het Deutsches Requiem van Brahms. Het werd dus het Lateinisches Requiem dat hij wilde opdragen aan de gevallen soldaten. Het werk zou bestaan uit twee delen: een Kyrie en een Dies Irae. Reger was bevlogen en het werk vorderde vlot. Maar gedurende het schrijven aan het tweede deel staakte hij het werk.

Wat hier de precieze reden voor was, is lastig te achterhalen. De ene zegt dat Reger een aanval had van acute depressiviteit, de ander zegt dat hij niet genoeg met de Latijnse tekst overweg kon. Of was voor zijn gevoel de Latijnse tekst te afstandelijk en kon onmogelijk zijn overweldigende gevoelens verwoorden. Ook worden politieke redenen geopperd (het was per slot van reden oorlog).

Maar misschien schreef Reger toch liever in het Duits. Want niet lang daarna voltooide hij zijn Requiem “Seele, vergis sie nicht”, het requiem dat Musica al eerder uitvoerde.

De Duitse componist Max Reger wordt gezien als de muzikale brug tussen de hoog-romantiek en de vroeg-moderne tijd. Zijn muziek is sterk beïnvloed door Brahms, maar ook Bach drukte zijn stempel op de composities van Reger.

Meer informatie vindt u op de website van de Stichting Doesburgse Muziekcultuur (Stidomu). U kunt hier ook kaarten bestellen:
Max Reger Herdenking Stidomu