Dag achterblijvers en koorlezers,

Vanmorgen om 6.00 vertrokken we met een temperatuur van -3,5 °C.

Conny was vandaag jarig, een verjaardag die geheel op zou gaan aan de lange reis, dus hebben we haar (in de Musica-bus) bemoedigend toegezongen, een kadootje gegeven en appelflappen ter tractatie gegeten.

We hadden een voorspoedige busreis waardoor we al rond half elf in Frankfurt aankwamen. Gewacht, kopje koffie, rondje lopen, nog eens gewacht… Daarbij stonden alle koffers op een grote hoop – wat een belangrijk uitzien mannetje in rood jasje noopte om ons tot de orde te roepen. Het “line up, line up” hebben we nog vaak te horen gekregen! Totdat we eindelijk (± 12.30) onze koffers konden afgeven en onze boardingpassen kregen. Toen we uiteindelijk met z´n allen bij de incheckbalie stonden hadden we uitzicht op een onooglijk vliegtuigje met een enorm slurf eraan. Daar bleken we toch allemaal in te passen, en er was zelfs ruimte voor een enkele Oosterse mede-passagier.

Na een vlucht van ca. 3,5 uur landden we in een donker Beirut met een fenomenaal uitzicht op de lichtjes van de stad.

Vervolgens kregen we allemaal een visum uitgereikt. Daar ging nog enige administratieve handeling mee gepaard – we waren ongeveer 2 uur verder toen iedereen gestempeld, gewogen en niet te licht bevonden zich naar de klaarstaande bussen van het Al Bustan hotel kon begeven. De temperatuur was aangenaam ca. 17 °C. De dag ervoor had de thermometer zelfs de 30°C aangeraakt aldus een vriendelijke douanier.

Inmiddels was het 21.30 (plaatselijke tijd) geworden, maar toch werden we opgewacht door mevr. Bustani en kregen we een uitgebreide maaltijd voorgeschoteld.

We besloten de dag met een drankje in de lobby opgeluisterd met een opzwepend muzikaal kwartetje dat zo te zien-horen ergens uit de balkan vandaan kwam.

Wordt vervolgd!
Hartelijke groet,
Wilco