(Geschreven door Sjoukje)
Op verzoek van sommigen zet ik nu ook nog maar even de post-Schnittke evaluatie hier neer. Op donderdag heeft Rob vast een soortgelijk verhaal verteld bij ONK in Doetinchem, maar dit was (mijn verslag van) de Musica-dinsdagversie, geknipt uit mijn wekelijkse koormail:
Qua Libanon werden wij getrakteerd op een evaluatie van Rob die er niet om loog: Rob vond ons concert in Libanon echt vreselijk goed: “Met stip mijn top-5 van bijzonderste concerten aller tijden binnengedenderd”. (Voor de nieuwkomers: dit zeg-ie ECHT niet altijd, bepaald niet). Waar het aan lag weten we ook allemaal niet (gezamenlijke voorbereiding, inspiratie, misschien wel mevrouw Bustani), maar “het was echt heel erg goed”. Ons afgelopenzaterdagconcert (Utrecht) was “de tweede beste Schnittke ooit uitgevoerd”, dus ook heel behoorlijk, maar toch zonder die extra vonk van Libanon. Nou, is dat nou niet mooi? Dat we daar helemaal heen gaan, al die moeite, en dan ook nog ons beste concert ooit geven. Ik vind het fijn, hoor.
Ook kwam even ter sprake hoe we nou gevallen waren in Libanon, en of er nog mogelijkheden tot vervolg zijn. Welnu, als ik de berichten mag geloven, dan zijn die er wel degelijk. Om te beginnen is 2013 een Verdi-jaar (200 jaar geboren), en de Italiaanse dirigent die bij ons concert was, Gianluca Marciano, zou ons dolgraag als koor hebben in een Verdi Requiem waar hij dan voor staat, met dat Georgische orkest. (De Georgische orkestleden hebben onze Bogoroditse-aubade horen zingen op zondagochtend, en op basis daarvan hadden ze Gianluca nog eens extra gepusht om werk van ons te maken). Aha, sprak Rob, een concert met mijn koor maar zonder mij, dat is wel bespreekbaar, maar daar moet dan wel iets enorms tegenover staan. Bijvoorbeeld dat Rob dan wel leuk de Quattro Pezzi Sacri van Verdi wil doen (a capella en heel mooi!) en nog een Stabat Matertje en nog zowat erbij. Dus dat zijn dan al fijn twee concerten (Al bijna geregeld). Er was trouwens al één niet nader te noemen tenor onmiddellijk voor dit plan, volgens mij wil hij ook graag in de reiscommissie. Ook leuk zou zijn: Hohe Messe, want dat wil mevrouw Bustani graag. Daarbij dringt zich dan wel de vraag op: moet dat niet met een kamerkoorbezetting? Daarvoor zijn we (Musica + ONK) eigenlijk te groot.
Over dat laatste wilde Rob ook nog wel wat kwijt: het is al vaker gezegd, maar als kamerkoor zijn wij beiden (ONK en Musica) elk “best wel goed”, maar niet uniek in Nederland. Beide koren samengevoegd zijn (Rob zei het zonder blikken of blozen) het beste grote koor wat er in Nederland rondloopt buiten het professionele circuit om. Écht iets bijzonders, zijn we dan, en eigenlijk zouden we daar wat minder bescheiden over moeten zijn. “We zouden in het Muziekgebouw Het IJ moeten staan met dit stuk!”. Heel Nederland zou moeten horen wat wij doen en kunnen. Dus bij deze een oproep: Werp je bescheidenheid af en wees glorieus lovend over ons, liefst op zodanige wijze dat het opgemerkt wordt en dat hotemetoten nieuwsgierig naar ons worden. Maar onze kracht ligt ‘m dus in dat grote koor, en niet zozeer in dat kamerkoor wat we ook nog elk zijn. Dus liefst zouden we in Libanon weer iets met groot koor doen (Verdi Requiem dus, denk ik dan). Hohe Messe met groot koor en Libanees (mega-groot) orkest is een optie, maar niet heel erg aantrekkelijk. Rob houdt dit allemaal in zijn hoofd en laat het welig tieren daarbinnen, wellicht komt er nog wel eens een coherent plan uit.
